Ο όρος κινητικότητα αναφέρεται στην ικανότητα της άρθρωσης να εκδηλώνει το φυσιολογικό ή μη κινητικό της εύρος. Η κινητικότητα περιλαμβάνει τόσο τον όρο ευλυγισία (ικανότητα διάτασης των μυών, τενόντων, συνδέσμων και αρθρικών θυλάκων) όσο και τον όρο ευκαμψία (εύρος κίνησης της άρθρωσης).
Η ηλικία, το φύλο, η ψυχολογική ένταση, η ώρα της ημέρας, η θερμοκρασία και η προθέρμανση αλλά και η κόπωση αποτελούν σημαντικούς παράγοντες που επηρεάζουν την κινητικότητα. Η βελτίωση της κινητικότητας γίνεται συνήθως χρησιμοποιώντας τις μυϊκές διατάσεις είτε με τη δυναμική ή βαλλιστική είτε με τη στατική μέθοδο.
Η καλή κινητικότητα περιορίζει την πιθανότητα εμφάνισης μυϊκών τραυματισμών και ορθοπεδικών προβλημάτων, συμβάλλει στη διατήρηση της σωστής στάσης του σώματος και σχετίζεται με την αποτελεσματική εκτέλεση καθημερινών δραστηριοτήτων.

Ως δύναμη ορίζεται η ικανότητα του ατόμου να επενεργεί σε εξωτερικές δυνάμεις ή στο ίδιο το βάρος του σώματός του, μέσω της μυϊκής του δραστηριότητας. Η προπόνηση δύναμης πρέπει να περιλαμβάνει ασκήσεις που ενεργοποιούν όλες τις μυϊκές ομάδες. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την προπόνηση δύναμης είναι: ασκήσεις με το βάρος του σώματος (αναρρίχηση, αλτικές ασκήσεις, έλξεις, βυθίσεις, κοιλιακοί, ραχιαίοι κ.α.) και ασκήσεις με αντίσταση: α) ελεύθερα βάρη (ιατρικές μπάλες, αλτήρες, μπάρες) και β) μηχανήματα δύναμης.
Γενικά η προπόνηση δύναμης βοηθά στη σωστή στάση του σώματος, αποτρέποντας διάφορα ορθοσωμικά προβλήματα, στη διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους, στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης μυϊκών τραυματισμών αλλά και στην καλύτερη διαμόρφωση και ανάπτυξη των οστών (μικρές ηλικίες). Συχνότητα προγραμμάτων άσκησης με στόχο τη βελτίωση της δύναμης: 2-3 φορές την εβδομάδα για το γενικό πληθυσμό.

Η αερόβια ικανότητα εκφράζει την καρδιοαναπνευστική αντοχή και ορίζεται ως η ικανή εκτέλεση ενός μακροχρόνιου σε διάρκεια αλλά υπομέγιστου σε ένταση έργου, κάτω απο ένα επαρκές ενεργειακό ισοζύγιο οξυγόνου. Η συστηματική άσκηση βελτιώνει σημαντικά το καρδιαγγειακό σύστημα με αποτέλεσμα και την βελτίωση της αερόβιας ικανότητας. Παραδείγματα αερόβιων δραστηριοτήτων είναι η κολύμβηση, το τρέξιμο, η ποδηλασία, το περπάτημα κ.α.

Αναερόβια ικανότητα είναι η ικανότητα παραγωγής έργου μεγάλης ισχύος για σύντομο χρονικό διάστημα κατά το οποίο η ενέργεια που απαιτείται παράγεται από τους αναερόβιους μεταβολικούς μηχανισμούς. Η αξιολόγηση της αναερόβιας ικανότητας γίνεται κυρίως με τη μέτρηση του γαλακτικού οξέος που συσωρεύεται στο αίμα.