Σύντομες εκπαιδευτικές πληροφορίες για θέματα που χρησιμοποιούνται καθημερινά από τους επιστήμονες της Υγείας, για να παρέχουν σχετικές κατευθύνσεις και να λύσουν αντίστοιχες απορίες.
-
-
 Η οστεοπόρωση είναι μια πάθηση των οστών που εμφανίζεται συνήθως στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Προσβάλλει 1 στις 3 γυναίκες αλλά και 1 στους 12 άντρες. Είναι μια κατάσταση κατά την οποία τα οστά μας χάνουν τη μάζα τους, γίνονται πιο αδύνατα και σπάζουν ευκολότερα. Σε άτομα άνω των 70-75 ετών είναι το ίδιο συχνή τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες. Mία στις δύο γυναίκες και ένας στους τρείς άνδρες θα παρουσιάσει ένα κάταγμα που έχει σχέση με την οστεοπόρωση, σε κάποια στιγμή της ζωής του. Ο ρόλος της άσκησης στην οστεοπόρωση είναι διπλός. Η άσκηση χρησιμοποιείται προληπτικά γιατί αυξάνει την οστική μάζα μέχρι και κατά τη διάρκεια της εφηβείας (αύξηση οστών σε μήκος, κυρίως υπό την επίδραση των ορμονών του φύλου), στοχεύοντας στην απόκτηση μέγιστης οστικής πυκνότητας έως και την ηλικία των 30 ετών, τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα υψηλότερα επίπεδα οστικής πυκνότητας κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής, αλλά επιπλέον κατά την ενηλικίωση χρησιμοποιείται και ως μέσο θεραπείας γιατί: α) διατηρεί την οστική πυκνότητα στον ενήλικα, β) μειώνει την απώλεια οστικής πυκνότητας στην εμμηνόπαυση, γ) αργοπορεί το ρυθμό απώλειας οστικής μάζας με την αύξηση της ηλικίας κατά τη μέση και γεροντική ηλικία και προφυλάσσει από τις πτώσεις. Τα οφέλη της άσκησης με στόχο την οστεοπόρωση είναι πολλαπλά: Μειώνει την απώλεια οστικής πυκνότητας και αυξάνει τη μυϊκή δύναμη και τη μυϊκή μάζα. Επίσης διορθώνει τη στάση, αυξάνει την ευκαμψία, βελτιώνει την ικανότητα ισορροπίας, μειώνει τον κίνδυνο πτώσης, μειώνει την κόπωση και ανακουφίζει τους πόνους βελτιώνει την καρδιοαναπνευστική ικανότητα και φυσικά βελτιώνει την ποιότητα της ζωής.
-
-
 Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι πάθηση που χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα (το απλό σάκχαρο που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού). Ο διαβήτης αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός δεν παράγει ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά μια ορμόνη που ονομάζεται ινσουλίνη, η οποία βοηθά στην απομάκρυνση του πλεονάσματος γλυκόζης από το αίμα. Ο συνηθέστερος τύπος διαβήτη είναι ο διαβήτης τύπου 2, που προκαλείται από αδυναμία του οργανισμού να παράγει αρκετή ινσουλίνη ή να μπορεί να τη χρησιμοποιεί κατάλληλα. Ο δεύτερος συνηθέστερος τύπος διαβήτη είναι ο διαβήτης τύπου 1, που παρουσιάζεται όταν ο οργανισμός δεν μπορεί πλέον να παράγει αυτή την ζωτικής σημασίας ορμόνη. Τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη μπορούν να συμμετέχουν σε όλα τα επίπεδα άσκησης, ακόμα και σε επίπεδα υψηλού ανταγωνισμού ή πρωταθλητισμού μιας και η άσκηση γενικότερα ασκεί τόσο άμεση όσο και μακροχρόνια θετική επίδραση στη ρύθμιση της γλυκόζης του αίματος καθώς και στο μεταβολισμό των λιπιδίων και των πρωτεϊνών.
-
-
 Ως παχυσαρκία ορίζεται η παθολογικά αυξημένη εναπόθεση λίπους στο ανθρώπινο σώμα. Σύμφωνα με ειδικούς επιστήμονες η παχυσαρκία οφείλεται στην αλληλεπίδραση διαφόρων γενετικών (κληρονομικότητα) και περιβαλλοντικών (διατροφή και φυσική δραστηριότητα) παραγόντων. Η έλλειψη υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής σε συνδυασμό με τη μειωμένη φυσική δραστηριότητα, σαν αποτέλεσμα του σύγχρονου τρόπου ζωής, αποτελούν τις σημαντικότερες αιτίες που συμβάλλουν στην αύξηση της παχυσαρκίας. Η παχυσαρκία ενισχύει τις πιθανότητες εμφάνισης σοβαρών ασθενειών όπως η υπέρταση, η στεφανιαία νόσος, ο διαβήτης τύπου ΙΙ, ο καρκίνος, η οστεοπόρωση αλλά και πλήθους άλλων ψυχοκοινωνικών προβλημάτων.
-
-
 Η υπερβολική επιθυμία για απόκτηση χαμηλού σωματικού βάρους έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση διατροφικών διαταραχών (νευρογενής ανορεξία και νευρογενής βουλιμία), που πιθανά μπορόυν να οδηγήσουν σε σοβαρά προβλήματα υγείας. Νευρογενής ανορεξία: Τα άτομα που πάσχουν από νευρογενή ανορεξία αρνούνται να διατηρήσουν το βάρος του σώματός τους σε φυσιολογικά επίπεδα. Χαρακτηρίζονται από διαρκή και έντονο φόβο για αύξηση του βάρους τους ακόμη και εάν έχουν χαμηλό σωματικό βάρος. Η συχνότητα εμφάνισης της νευρογενής ανορεξίας στο γενικό πληθυσμό είναι σχετικά χαμηλή 1-2%. Μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης της νευρογενής ανορεξίας παρατηρείται σε έφηβες και νεαρές γυναίκες κάτω των 25 ετών.
Νευρογενής βουλιμία: Η νευρογενής βουλιμία χαρακτηρίζεται από απώλεια ελέγχου της λήψης τροφής. Τα άτομα που πάσχουν από νευρογενής βουλιμία καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τροφής σε μικρό χρονικό διάστημα. Στη συνέχεια προκαλούν έμετο ή ακολουθούν άλλες τακτικές όπως τη χρήση καθαρτικών και διουρητικών αλλά και την εξαντλητική σωματική άσκηση για να αποφύγουν την αύξηση του βάρους τους. Η νευρογενής βουλιμία εμφανίζεται πιο συχνά απ' ότι η νευρογενής ανορεξία. Το ποσοστό εμφάνισης της νευρικής βουλιμίας κυμαίνεται περίπου στο 2-3%.
-
-
Ονομάζεται το ελάχιστο ποσό ενέργειας που καταναλώνει ο οργανισμός σε ένα 24ωρο για τη διεξαγωγή των βασικών και απαραίτητων για τη ζωή λειτουργιών του (αναπνοή, μεταβολισμός των κυττάρων, κυκλοφορία του αίματος κλπ). Ωστόσο, αν και οι βασικές ανθρώπινες λειτουργίες είναι πανομοιότυπες για όλους μας, ο βασικός μεταβολισμός θεωρείται ιδιαίτερος και μοναδικός για κάθε έναν από εμάς καθώς εξαρτάται και επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες όπως α) η ηλικία, β) το φύλο, γ) το ανάστημα και δ) το σωματικό βάρος.
-
-
O δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) είναι ένας δείκτης που χρησιμοποιείται ευρέως για να προσδιορίσει τα όρια του φυσιολογικού, υπέρβαρου ή παχύσαρκου ατόμου τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά. Ο ΔΜΣ είναι ένας αριθμός που προκύπτει από το βάρος και το ύψος του ατόμου και εκφράζεται με το πηλίκο της σωματικής μάζας (kg) προς το τετράγωνο του αναστήματος (m2).
|
